Kada je preko Italije i Rusije Cvetko Rajović dospeo u Beograd, važio je za jednog od obrazovanijih stanovnika prestonice. Uskoro postaje poverljiva osoba porodice Obrenović i time započinje njegova četiri decenije uspešna karijera od trgovca žitom do ministra i predstavnika Ustavnog suda.

Prvi policajac grada

U vreme rane transformacije Beograda iz turske varoši u evropski grad, Rajović je odigrao jednu od značajnih, ali ipak nevidljivih uloga. Po nalogu kneza Miloša odlazi Beč gde unajmljuje Franca Janke, koji postaje prvi "pravitelstveni indžinir", odnosno urbanista Beograda. Zahvaljujućii Jankeu, Beograd će dobiti prve zgrade građene modernim stilom i početi svoj uspon u visinu.

Njegova vidljiva uloga bila je, pak, organizacija policijske službe, privilegija koju su Srbi dobili Hatišerifima. Na mesto načelnika beogradske policije stupa 1831. godine i ostaje naredne tri. Kasnije će se na ovoj poziciji do 1840. godine boraviti još nekoliko puta sa prekidima zbog poslova koje mu je Knjaz poveravao, ali u uređene energičnosti i hitrosti. Naime, već tada je bilo jasno da je Cvetko, pored toga što je bio dobar, predan rukovodilac, prosto bio osoba koju sve zanima i koju „ne drži mesto“.

Tokom svog mandata imao je dva pomoćnika, Iliju Čarapića koji vršio dužnost prvog policajca i buljubašu Đorđa Džidića. Pod komandom su se nalazila 22 pandura koji su patrolirali novostvorenim kvartovima: savskim, varoškim i palilulskim ili vračarskim.

Pored čisto policijskih poslova, kao što je održavanje mira među srpskim življem, Cvetko je dobio i druge poverljive poslove, kao što je nadgledanje Srba koji su danju, a posebno noću odlazili kod Turaka u grad. O ovome je naširoko obaveštavao knjaza o čemu su ostali brojni zapisi.